قرآن
هنگامى كه به تو سرمايه مىدهند و در همان هنگام هم، كتاب و دستور سرمايهگذارى تو و روش برنامهريزى و طرح و تقدير تو را فرستادهاند.
اين كتاب بايد در شب قدر نازل شود. قدر خدا، كه سرمايهها مىدهد و قدر تو، كه سرمايهها را به كار مىاندازد.
و نكته اين است كه ليلةالقدر مىگويند نه يومالقدر.
در دل تاريكىها و در بطن حادثهها است كه تو بايد طرح فردا را بريزى و در طلوع فجر، همراه فرشتههاى نازل شب قدم بردارى.
اشتباه ما اين است كه در شبمان كارى نمىكنيم و در شكم گرفتارىها و ظلمتها، يا تسليم تاريكى مىشويم و يا مرثيهخوان ظلمت.
و اين فاجعه را در طلوع فجر مىفهميم كه هيچ كارى نکردهايم و هيچ طرحى نريختهايم. و تا دست به كار شويم و طرحى بريزيم، هزار مانع بر سر راهمان مىگذارند و هزار درگيرى برايمان ايجاد مىکنند و تا بخواهيم حركت كنيم به غروب رسيدهايم و دوباره گرفتار شب شدهايم.
اين است كه در شب طرح مىريزند و اين است كه شب را، قدر میدانند،شب را.
و اين است كه يك شب طرح، يك شب قدر، از هزار ماه بیتقدير بهتر است.
تطهیر با جاری قرآن – ج۲-صفحه 130