قرآن

هنگامى كه به تو سرمايه مى‏‌دهند و در همان هنگام هم، كتاب و دستور سرمايه‌گذارى تو و روش برنامه‌ريزى و طرح و تقدير تو را فرستاده‏‌اند.
اين كتاب بايد در شب قدر نازل شود. قدر خدا، كه سرمايه‏‌ها مى‏‌دهد و قدر تو، كه سرمايه‏‌ها را به كار مى‏‌اندازد.
و نكته اين است كه‏ ليلةالقدر مى‏‌گويند نه يوم‌القدر.
در دل تاريكى‏‌ها و در بطن حادثه‏‌ها است كه تو بايد طرح فردا را بريزى و در طلوع فجر، همراه فرشته‏‌هاى نازل شب قدم بردارى.
اشتباه ما اين است كه در شب‌مان كارى نمى‏‌كنيم و در شكم گرفتارى‏‌ها و ظلمت‏‌ها، يا تسليم تاريكى مى‏‌شويم و يا مرثيه‌خوان ظلمت.

و اين فاجعه را در طلوع فجر مى‏‌فهميم كه هيچ كارى‏ نکرده‏‌ايم و هيچ طرحى نريخته‏‌ايم. و تا دست به كار شويم و طرحى بريزيم، هزار مانع بر سر راه‌مان مى‏‌گذارند و هزار درگيرى برايمان ايجاد مى‌کنند و تا بخواهيم حركت كنيم به غروب رسيده‏‌ايم و دوباره گرفتار شب شده‏‌ايم.

اين است كه در شب طرح مى‏‌ريزند و اين است كه شب را، قدر می‌دانند،شب را.
و اين است كه يك شب طرح، يك شب قدر، از هزار ماه بی‌تقدير بهتر است.

تطهیر با جاری قرآن – ج۲-صفحه 130